Στη Βόρεια Κύπρο αυξάνεται ο πληθυσμός των γλάρων

Στα νησιά Κλέιντις κοντά στο ακρωτήριο Κάρπας, όπου βρίσκεται η μοναδική μόνιμη αποικία γλάρων Audouin (Ada martısı) στην Κύπρο, καταγράφηκε αύξηση στον αριθμό των φωλιών. Χάρη στα μέτρα προστασίας του είδους, φέτος εντοπίστηκαν 22 ενεργές φωλιές.

Αυτά τα αποτελέσματα κατέστησαν δυνατά χάρη στη συνεργασία των οργανώσεων KUŞKOR και BirdLife Cyprus, οι οποίες από το 2007 παρακολουθούν τις αποικίες και προστατεύουν σπάνια θαλασσοπούλια.

Η πρόεδρος του KUŞKOR, βιολόγος δρ. Δάμλα Μπετόν, δήλωσε στο πρακτορείο TAK ότι το 2007 υπήρχαν περίπου 20 φωλιές, αλλά μέχρι το 2016 ο αριθμός τους μειώθηκε σε οκτώ. Στη συνέχεια εφαρμόστηκαν μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος στα νησιά: περιορίστηκαν οι ανθρώπινες δραστηριότητες και απαγορεύτηκε η αλιεία και το κυνήγι.

Μία από τις κύριες απειλές για τους γλάρους ήταν τα ποντίκια που καταστρέφουν τα αυγά. Σύμφωνα με τη Μπετόν, η αντιμετώπιση των τρωκτικών στα νησιά, ειδικά στο Ζιναρίτου που βρίσκεται πιο κοντά στην ξηρά, συνέβαλε στην αποκατάσταση κατάλληλων περιοχών αναπαραγωγής.

«Με την αύξηση του πληθυσμού των ποντικιών μειώθηκαν τα αποθέματα τροφής και άρχισαν να τρώνε αυγά γλάρων, οδηγώντας σε μείωση του είδους. Λάβαμε μέτρα για τη σταθεροποίηση του οικοσυστήματος και φέτος επιτύχαμε αριθμό-ρεκόρ — 22 φωλιές», τόνισε η Μπετόν.

Η KUŞKOR εφαρμόζει επίσης πρόγραμμα δακτυλίωσης νεοσσών για την παρακολούθηση της μετανάστευσής τους. Φέτος δύο νεοσσοί εφοδιάστηκαν με πομπούς και οι ειδικοί κατέγραψαν ασυνήθιστη συμπεριφορά: αφού έφυγαν από την Κύπρο το καλοκαίρι, τα πουλιά ακολούθησαν διαφορετικές διαδρομές αλλά συναντήθηκαν ξανά μετά από μερικές εβδομάδες στα ανοικτά της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.

Η Μπετόν υπογράμμισε ότι ο οργανισμός συνεχίζει τα έργα προστασίας του είδους και κάλεσε τους κατοίκους να αναφέρουν παρατηρήσεις δακτυλιωμένων πουλιών. Υπενθύμισε επίσης ότι η υποστήριξη της KUŞKOR μπορεί να γίνει μέσω της ιστοσελίδας ή των κοινωνικών δικτύων.

Αυτό το σπάνιο μεσογειακό πουλί τη δεκαετία του 1970 βρισκόταν στα πρόθυρα εξαφάνισης — είχαν απομείνει περίπου 1000 ζευγάρια. Χάρη σε διεθνή προγράμματα προστασίας ο πληθυσμός αυξήθηκε σε 25.000 ζευγάρια έως το 2007, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια μειώθηκε ξανά κατά περίπου 15%.

Η μείωση συνδέεται με την έλλειψη τροφής και την αύξηση των θηρευτών στις περιοχές φωλιάσματος. Το 2021 η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) κατέταξε το είδος ως «ευάλωτο».