Η πυρκαγιά κατέστρεψε πάνω από το 1,3% της έκτασης της Κύπρου

Η δασική πυρκαγιά που ξέσπασε στις 23 Ιουλίου στις ορεινές περιοχές της Λεμεσού κατέκαψε πάνω από 120 τετραγωνικά χιλιόμετρα — δηλαδή περίπου το 1,3% της συνολικής έκτασης της Κύπρου. Σύμφωνα με το Κέντρο Τηλεπισκόπησης «Ερατοσθένης», η τραγωδία θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές στο νησί τις τελευταίες δεκαετίες.

Σύμφωνα με την ανάλυση δορυφορικών δεδομένων PlanetScope της 26ης Ιουλίου, η καμένη περιοχή αποτελούνταν κυρίως από χορτοκάλυψη (51%), θάμνους (31%) και δάση (15,5%). Περίπου 1,1% της έκτασης αφορούσε κατοικημένες περιοχές. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι περίπου το 21% των πληγεισών εκτάσεων ανήκουν στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, συμπεριλαμβανομένων της κοιλάδας του ποταμού Παραμαλίου, της κοιλάδας του Λιμμάτη και της περιοχής Cha-Potami.

Η φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα λόγω του καύσωνα, των ισχυρών ανέμων και της ξηρασίας. Οι φλόγες έπληξαν τα χωριά Μαλιά, Βάσα Κοιλανίου, Βουνί, Σούνι, Ζανατζιά, Λόφου και άλλους οικισμούς. Καταστράφηκαν δεκάδες σπίτια, χιλιάδες άνθρωποι εκκενώθηκαν και προκλήθηκαν ζημιές σε υποδομές. Πολλές περιοχές έμειναν χωρίς ρεύμα και νερό.

Οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν για την καθυστερημένη αντίδραση των αρχών: αν και οι πρώτες εστίες φωτιάς εντοπίστηκαν γύρω στις 12:20, οι πυροσβέστες έφτασαν σχεδόν μία ώρα αργότερα, ενώ τα εναέρια μέσα επενέβησαν ακόμη πιο αργά. Μάρτυρες ανέφεραν επίσης ότι οι πιλότοι δεν γνώριζαν καλά το ανάγλυφο της περιοχής, με αποτέλεσμα οι ρίψεις νερού να είναι αναποτελεσματικές. Σύμφωνα με τους ντόπιους, το Τμήμα Δασών δεν κινητοποίησε αρκετές επίγειες δυνάμεις.

Ο καπνός από τη φωτιά σκέπασε μεγάλο μέρος της επαρχίας Λεμεσού, επηρεάζοντας την ορατότητα και την ποιότητα του αέρα. Παρά τη διεθνή βοήθεια, μεταξύ άλλων από το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, η πυρκαγιά τέθηκε υπό έλεγχο μόνο μετά από αρκετές ημέρες.

Οι αρχές κήρυξαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ξεκίνησαν παροχή βοήθειας στους πληγέντες. Εθελοντές, οργανώσεις και τοπικές κοινότητες συμμετείχαν ενεργά στην αποκατάσταση των ζημιών. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε αποζημιώσεις και ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών, ωστόσο οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι η πλήρης αποκατάσταση της φύσης ενδέχεται να χρειαστεί δεκαετίες.